Warto leczyć się od początku choroby u specjalistów w dziedzinie parkinsonizmu.
Leczenie choroby Parkinsona i innych chorób z zaburzeniami ruchowymi jest trudne, zwłaszcza w stadium średnio- i wysokozaawansowanym. Dlatego leczeniem zajmują się specjaliści w poradniach nazywanych poradniami chorób układu pozapiramidowego (‘movement disorders’) lub inaczej parkinsonowskimi.
Podstawowe zasady leczenia:
- leczenie musi być indywidualizowane w zależności od potrzeb danego pacjenta;
- duże znaczenie przykłada się do uzyskania stałej stymulacji receptorów w mózgu, czyli dostarczania stałej dawki leku – nie tylko dla komfortu pacjenta (by była stała poprawa), ale także dla zapobiegania powikłaniom leczenia choroby w przyszłości.
Leki stosowane w chorobie Parkinsona:
- Lewodopa: Madopar, Sinemet, Nakom, Stalevo (preparat złożony).
- Agoniści receptora dopaminowego:
- ropinirol (wiele różnych nazw handlowych, m.in. Requip, Nironowo, Rolpryna),
- rotygotyna w formie plastrów (Neupro),
- pramipeksol,
- pirybedil (Pronoran),
- bromokryptyna (Bromergon) – obecnie rzadko stosowany.
- Inhibitory COMT
- entacapon (Comtess),
- tolcapon (Tasmar).
- Inhibitory MAOB
- selegilina (Selgres),
- rasagalina (Azilect).
- Cholinolityki (leki stosowane głównie w leczeniu drżenia): Pridinol, Akineton.